Mandrake
In de zomer van 1987 stond ik mee aan de wieg van Mandragora, een garage-folkband die het heeft uitgezongen tot in het jaar 1998. Zelf verliet ik de groep in 1990 om de gelederen pas zeven jaar later opnieuw te vervoegen tijdens de opnames van de onvolprezen CD ´Bal du Rat´, waarop mijn bijdrage zich beperkt tot een bescheiden gastrolletje. In de muziekfragmenten op deze website kan hier een stukje van beluisterd worden. Met enkele oudgedienden gingen we verder, eerst zonder naam en nadat de bezetting in 2001 was gestabiliseerd werd de nieuwe groep Alruin gedoopt. We speelden op enkele degelijke openluchtfestivals, afgewisseld met hilarische optredens tussen eierengooiende mensen op obscure plekken zoals het Oostvlaamse Elst, soms in de regen, of zonder publiek. Om nog te zwijgen van een ´Ierse´ Pub aan de kust waar de kelners Schotse rokjes droegen en we omringd werden door honderd brallende en etende mensen. Gelukkig waren er altijd nog de bioboerderijfeesten en afdelingsfeesten van Natuurpunt, ons favoriete biotoop. Alruin ging in 2011 met pensioen, na een laatste jaar waarin we ter afwisseling enkele degelijke volksbals speelden. Van Alruin kun je twee nummers beluisteren op deze website. Als laatste overblijfsel uit die tijd is er Mandrake.
Mandrake is een soloproject met Uilleann Pipes, Zang, Mondharmonica´s, Low- en Tin Whistles en Dwarsfluit. Maar desgewenst zijn er altijd medemuzikanten te vinden voor een optreden met twee of drie, onder meer
An Verboven (Cello, Viool, Tin Whistle, Zang)
Luc Van Hende (Gitaar, Ierse Bouzouki, Mondharmonica, Zang)
Wout De Ridder (Bodhran)
Marnix Polfliet (Uilleann Pipes, Low & Tin Whistle)